O kolorach wiosny, kaczuszce i szpitalu...czyli muszla w ogrodzie o zachodzie...

Czyż nie cudo-kaczuszka???? :)

Piękna, prawda? 

Ale co to ja dzisiaj miałam ...

O wiośnie może najpierw. Skoro ta kaczuszka ... - zmnieniłam ciuteczkę. Przeleciałam nad zatoką i spotkałam takie coś... ma lekko brudne łapki, ale nie szkodzi - takich kolorów nie miewa na sobie każdy - i to z natury!! 

Znaczy to: nawet do nas, na północ przyszła wiosna i zrobiło się kolorowo! 

Przede wszystkim krzaczki najróżniejsze wypuściły pączki i chyba wygląda na to, że "wierzba kręcona" - koreańska  także u mnie przeżyła. Dała radę, choć przy mojej opiece ogródkowej miała pełne prawo odejść. Ale ma jakieś malutkie kolorowe ...

.

A tam, gdzie zrobiłam plażę piaszczystą dla psów i dla nas, wyrosły przebiśniegi i jakieś różne wąskie liście i wygląda na to, że się utrzymają :). Cieszę się, ponieważ każda moja ingerencja w ogródek powodowała - jak dotąd - niepowetowane straty. Ale jak samo rośnie, to proszę bardzo! Palcem nie tknę! Zostawiam na dziko! Puszcza mi na tych kilku metrach raczej nie urośnie...

Właśnie, o palcach mowa!  Mój Bratek w sobotę zrobił sobie krzywdę. Nie chcę tu dokładnie opisywać, co się stało, lecz musiałam wezwać pogotowie i prawie cały dzień spędziliśmy w szpitalu. Problem w tym, że on nie powie, czy go coś boli, bo się boi, więc trzeba zgadywać. Ja go trochę znam i wiem, że kiedy ze zbytnim naciskiem oświadcza, że coś nie boli, to właśnie to boli. Przytulał do siebie lewą rękę, więc ją na wszelki wypadek sfotografowano. Biodra również - bo już Dziecko prawie nie chodzi samodzielnie. Zrobiono mu wszelkie możliwe badania, niektóre z nich tylko pół-dobrowolnie. No, powiedzmy: ćwierć-dobrowolnie... Wykonano badania krwi, płuc, ciśnienia - nawet podobno chirurg zerknął na zdjęcia przelatując i orzekł, że nie widzi złamań.

Bardzo późnym popołudniem odjechaliśmy do domu. Bratek był w zupełnie dobrej formie, jak na poranne wydarzenia, za to na drugi dzień dłoń zaczęła mu kolorowieć. Zaczęło się smarowanie maścią arnikową na stłuczenia;  boć przecież nie ma złamania. 

Tak mi jakoś gorzkawo w pysku, ponieważ wszyscy w tym szpitalu traktowali Bratka wspaniale, robili co mogli, pielęgniarki go uspokajały, pani doktor przemiła, z  cudownym podejściem do dziecka...

Wysnuło mi się z tej sytuacji parę wniosków. Otóż nawet najlepszy personel, jeżeli  jest go na dyżurach za mało, i który starałby się nie wiadomo jak i latał z oddziałów na izbę przyjęć i odwrotnie, nawet łamiąc sobie nogi i ręce z pośpiechu przy zlatywaniu ze schodów, nie przeskoczy NFZ-u! 

NFZ wie lepiej, co komu potrzebne. Wie, bo wie, logika taka. Całkiem logiczna.

To dlatego musieliśmy tam przeczekiwać osoby "chorsze" (na pierwszy rzut oka), również przywiezione karetką, jak my rano - i dlatego personel wydawał się latający. Świst! Przeleciał chirurg, przyjął kolejkę i świst! Chirurg odleciał na oddział. I tak przez cały dzień. W pewnym momencie na wewnętrznym trzeba było zająć się pacjentem w bardzo złym stanie i wtedy co? Wszyscy prawie siedzieli przy nim.

Na dole zostały tylko pielęgniarki - spokojne, profesjonalne i uprzejme. Pacjenci czekali, uspokajani. Wszyscy zostali przyjęci, zdiagnozowani wstępnie i udzielono im pomocy.

Jak oni wszyscy ( o personelu mówię) dali radę przelecieć ten dyżur i nie zrobić sobie (ani pacjentom) krzywdy?! A że czasem coś przeoczono...????!!!! Nie potrafię ich za to winić. Naprawdę.

Opisy miałam odebrać dopiero w poniedziałek, lecz zaginęły i znalazły się dopiero dziś. W środę. I w opisie dłoni stoi jak byk: złamanie! Co robić????!!!! Bratek sam w domu, mowy nie ma, żeby zgodził się na jakiegokolwiek lekarza, że o dowiezieniu do szpitala nie wspomnę. Musiałby chyba dostać kaftan lub narkozę... Zresztą: w szpitalu gipsu mu nie założą, bo już kilka dni minęło, chyba że ze skierowaniem. Skierowanie dostanę, ale reszta j.w.!

Innego chirurga, nawet na cito, dzisiaj już nie znajdę...

Pogadałam z naszym doktorem rodzinnym, kupiłam w aptece bandaż sztywniejący, taki trochę gipsowy, ale lżejszy. Ale to nie ten całkiem nowoczesny, lekki gips. Saramiento się nazywa. Nic to, na jeden paluszek i kawałek dłoni wystarczy to, co mamy. Zdjęcia mam na płycie, dwie rehabilitantki uczone podobnych rzeczy do nas przychodzą, to i paluszek usztywnią, prawda? Mam do nich zaufanie, a najważniejsze, że Bratek też. I nie będzie desperował...

Po południu doniosę, jak poszło :)

Mały palec złamany, po dobrym przyjrzeniu się widać, że pół dłoni jest w sino-granatowe placki.

Obiecany donos popołudniowy -
jednak nie dałyśmy rady. Bratek pojechał z naszą Moniką  (beze mnie!) autem sąsiada (z sąsiadem kochanym, tym od nowego pieska, a mieszka nade mną) do szpitala. Tam bez problemu założono szynę na paluszek - czyli dokończono wizytę z soboty.Nawet bez skierowania. Oczywiście Bratek stawiał im bierny opór, ale jakoś go namówili... nie mam pojęcia, jak... nawet nie pytam...

Oto paluszek w szynie:

w tle nogi Moniki :)

A oto "Człowiek Z Piłą", który przybył na ratunek i zamontował nowy sedes! Z poręczami!!!! :)

A teraz clou imprezy, czyli kolory zachodzącego słoneczka na tle ogródka  ... ;)

Dobrej nocy!
Wasza au...